โอกาสของคนคุก

ดวงเงยหน้ามองฟ้าอยู่นานเกือบนาทีแล้วและแม้จะสูดเอาอากาศรอบตัวเข้าไปเต็มปอดหลายรอบแต่เขาก็ยังทำกริยานั้นซำแบบเดิมอีกครั้งเปล่า....ดวงไม่ได้รู้สึกเหนื่อยอะไรเลยเขาเพียงแค่กระหายเท่านั้นเอง เขาโหยหามันมานานมากเหลือเกิน แม้รู้ว่ามันไม่ได้แตกต่างอะไรกับอากาศข้างในนั้นเลยแต่อากาศข้างนอกนี้มีกลิ่นหอมของอิสรภาพ เขาพึ่งรู้ซึ้งวันนี้เองวันที่เขาออกจากคุก "โชคดีนะดวง หวังว่าเอ็งคงไม่กลับมาที่นี่อีก" ดวงจำคำกล่าวของพัศดีสุเชาว์ได้แม่นซึ่งนั้นก็เป็นปณิธานเดียวกับที่เขาตั้งใจไว้ เขาต้องไม่กลับมาที่คุกอีก ดวงตาของดวงร้อนผ่าว ชั่วครู่มันก็ขับนำตาลูกผู้ชายก็ทะลักล้นออกมา ห้าปีเต็มที่เขาถูกจองจำ ห้าปีเต็มๆที่อนาคตของเขาจมหายไปโดยไม่มีโอกาสเก็บกู้ขึ้นมาได้อีกเเล้ว ช่างเถอะ เขาจะไม่โทษใคร เพราะวันนี้เขากลับมาแล้ว กลับมาเพื่อซ่อมแซมซากชีวิตปรักหักพังให้กลับฟื้นขึ้นมา แม้มันอาจไม่เหมือนเดิมก็ตามที ดวงไม่เคยลืมสาเหตุที่ทำให้ตำรวจจับ ตอนนั้นเขาทำค่าเทอมหาย และเกรงใจที่จะขอพ่อมาใหม่ ความคิดสั้นชั่ววูบสั่งให้เขาทำผิดบางอย่าง ติดตามอ่านตอนต่อไป